Stefan Zweig... Sanırım en sevdiğim yazar. Dışarıdan bakınca incecik bir kitap gibi görünse de eserleri, okumaya başladığınız zaman sizi doğrudan bir öykünün içerisine alıyor. Amok koşucusu da aynen böyle bir kitaptı. Tek oturuşta bitirdim. Kesinlikle güzel bir kitaptı.
Her zamanki gibi derin ve düşünülmüş insanı içine çeken bir öykümüz var elimizde. Bir hanımefendinin yardım istemesi ile 'amok' haline gelen doktorumuz gerçekten da sadece onu görür, ne sağını ne de solunu... Reddetmenin sorumluluğu altında ezilen doktorumuz ona verdiği söz için son sayfaya kadar uğraşır. Kitap 64 sayfa dolayısıyla fazla açabilmemin imkanı yok. Hiçbir sayfa boşa doldurulan sözlerden ibaret değil. Her şey net ve gerçekçi olarak yüzümüze vuruluyor.
Olayları biz ise ikisi gemide konuşurken o gecenin karanlığında dinleyen üçüncü kişi oluyoruz.
Sanırım diye başlamıştım cümleye ama kesinlikle olarak değiştirmek istiyorum. Bu yüzden en sevdiğim yazar... Çünkü her zaman olayları her şeyi ile gözümüzün önünde belirmesini sağlayabiliyor.
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder